PARANOYA

Benim bir ikizim vardı. Günün birinde öldü. Ama toplumun bir yarısı benim öldüğümde ısrar ediyor, diğer yarısı ise ikizimin. Bu anda gülme köpük gibidir, avcunuza alırsanız, geriye yalnızca bir acılık kalır diyorum ben. Ayrıca, bu konuda kimin öldüğünü biliyor ve bir karar vermiş bulunuyorum. Toplum ise kararımı bilmek istemiyor, bilse de kabul etmiyor ve sürgit bildiğini okuyor. Bir yarısı hala benim, diğer yarısıysa ikizimin öldüğü konusunda ayak diriyor. Bu olaya ilişkin bir kararımın olması sonucu değiştirmiyor. Durumdan dolayı şunu öğrendim ben. Bir konuda bir karar verebilmiş olsam bile bu geçerli değil. Benim için, türün öbür bireyleri, öbek ve kümelerin ayrıştıran eğimleri adına, herkes ve her şey için kararları ve gerekirse kararsızlık salınımını, toplumun belirleyeceğini ve benim konumumun bir geçersizlik, bir belirsizlik ve hiçlik olabileceğini artık öğrendim. Ama bu benim kişisel yaşamımı, umut veren yazgımı alt üst ediyor. Dünyamı cehenneme çevirip, bir kaosa sürüklüyor. Neden mi?.. Eğer ikizim bensem; O, yaşıyor demektir. Öteki. Ama ben ölmüş değilim ki... Ürpertici noktada bu. Bilmediğim biri mi var!.. Ölen kim?..