COLERİDGE

Londra'nın sisli bulvarlarında, Borges ve Coleridge'le yürüyorduk. Coleridge birden dedi ki, ''Bir kişi düşünde Cennet'e gitse ve ruhunun gerçekten orada bulunmuş olduğunun kanıtı olarak, kendisine bir çiçek sunulsa, uyanınca da çiçeği elinde bulsa... -Ah! sonra ne olurdu?'' Borges; olağanüstü, düşler ötesi, inanılmaz dedi. Araya girdim. Bizler sıradan şeylere 'olağanüstü' gözle bakabilen bir toplumun içinden geliyoruz, 'Bu kişi olsa olsa elinde bir çiçekle uyumuştur!..' dedim. Gülüşmeleri hâlâ kulağımdadır...