HAİKU

I Ne zaman 'doğdular' diyorum; / gösterip çiçekleri... / Arzunun çıldırtan nesnesi!.. II Gece de dolunay çıktı, / gölgeler soyunuyor. / Şimdi neye bakmalı?.. III Aslan ağızlarında dolaşıyor arı, / derin gölgeler / örümcek ağı. IV Bahara yaslanıp / Kapatıyor yüzünü. / Çiçekler bir günah gibi!.. V Yel öyle esiyor ki; / kokusu geçip gidiyor, / dallardaki çiçeğin. VI Bahar diye bağırdı; / Su şırıltıları / Gül kokuları... VII Kelebek çiçeği var mı / Arı gülleri / Göğsünde sardunyalar!.. VIII Kar kelebeği uçtu, yağmurda yağdı. / Bahar geliyor... / Gözyaşları güllerin!.. IX Gülümseyeyim diye / Öyle kokular yaydı ki; / Komşum ceviz ağacı. X Uçan kelebek. Çiçek. / Bal arıları. / Tanrı bir yerlerde gizlenmiş olmalı!..