1939

''İlâhi gerekçelerimiz, günahlarımızdır.'' İskenderiye Kanonları. Cilt XIV. Sahife 208. ''Her başarısızlık, erişilmez, gizem dolu bir utkudur. Başka yaşamlara imrenerek, özlemle baktığımızda, kendimizi yitirmişiz demektir. Her şeyden üstün olduğunu bilmeyen, hiç bir şey, kendisi olamayacaktır. Onlar yalnızca eşitlik istediler ve yalnızca olası, küçük şeyler. Ben, doğabileceğim yerlerde doğdum. Atalarım bir kuşatma sırasında öldü. Yarın saat 9'a vardığında, bende ölümün yurduna ayak basmış olacağım. İnsanoğlu, çağdaşlarına boyun eğmek istemez. Kutlu yaratıcılar ve bilginler; Tanrının dikkatini şu sözcüklerden, bir an bile çektiğinde, sağ elin, sanki alevsiz bir ateşle tutuşmuşçasına, hiçliğe gömüleceğini ileri sürerler. Biz yaratandan önce, gerekçelere sığınanlarız. İşte bakın, kocaman, panter gibi bir kedi, gerekçelerimizin bir simgesi gibi, pencerenin önünde uyuyor. Biz, yazgımızı kendimiz belirleriz. Yazgımız; kendimiziz. Bunun için, her yanılgı bir kasıt, her karşılaşma bir randevu, her aşağılama bir tövbe ve her ölüm bir öz kıyımdır. Ve her başarısızlık, geleceğin, usa sığmaz bir utkusunu barındırır. İnanç uğruna ölmek, onu sonuna kadar yaşamaktan, daha kolaydır. Korkaklar ateşin altına sığınırlar. Bilgelerse, yaşamın acılarına göğüs gerer. Mutluluk yüceltilemezse de, çürümüşlük yaşamı yadsımaktır. Bir borsacı, kendisinden tiksinse de, bir karaktere can verdiğini, onu dünyaya armağan ettiğini bilemez. Acıma duygusu ve dizginsiz şanın, bizi ele geçirmesine izin vermeyiniz. Kuruntu ve kahredici kibrin önünde, diz çökmeyiniz. Geceler boyu, Urban haritasını, usundan çıkaramayan bir insan, çıldırabilir. Acımasızlığımız, sonsuz olmalıdır. Onu yok edebilecek her utku, aşkı andırabilir, yüreğimiz kuş gibi çırpınarak, coşkuyla çarpabilir. Her utku yenilgimizdir. Tinimizi öldürmeyi başarabilmeliyiz. Her insan, yaşamın doluluğuna öykünür. Oysa yaşam, uç noktalardadır. Bitimsiz utku, utanç verici yıkım ve görkem, sonsuz yenilgi... Her bir olguyu, her birlikteliği, her soru işaretini yok saymak, evrenin adına kara çalmaktır. Her şey değişebilir, her şey lanetlenebilir ama hasımlarımız, sonsuza dek değişemez. Yenen ve yenilen; herkes için, nefret eden ve sevilen; hepimiz için, saldıran ve savunan; senin için savaşır. O, sensin. Kim balyozdur, kim örs, önemi yok. Şiddet kutsaldır, ölümse kutsayıcı. Cennet ise var olmalıdır. Her ne kadar, senin yerin, cehennem olsa da... Amansız bir çağ başlıyor... Tenim korkabilir ama tinim korkmuyor.''